هنوز صحبت‏های شیرین و نصیحت‏های دلسوزانه‏اش را به یاد دارم، عجب سخنان گهرباری بود، همچون مروارید و حتی بالاتر از آن! هر جمله که بر زبان او جاری می‏شد دریایی از حکمت بود.
به خاطر دارم سال‏ها قبل روزی با پدرم به حضورش رفتیم تا پندی بشنوم و در زندگی به کار ببندیم. او روی سجاده‏ی نمازش نشسته بود و فرزندش نیز در کنارش بود و با هم صحبت می‏کردند. نمازش تمام شده بود. با دیدن من و پدرم سجاده را جمع کرد و آن را روی طاقچه‏ی گلی اتاق گذاشت. آمد و کنار ما نشست و احوال پرسی گرمی کرد، پسر خردسالش آمد و گفت: پدر جان! بقیه‏اش را هم بگو، آن پنج گروه که گفتی از آنان پرهیز کنم کدامند؟ کنجکاو شدم تا بدانم آنها چه گروه‏هایی هستند. امام سجاد که به اشتیاق من پی برده بود فرمود: هر دوی شما گوش کنید و در زندگی به کار ببندید، پنچ گروه هستند که هیچ‏گاه با آنان رفاقت نکنید «فاسق»، «بخیل»، «دروغ‏گو»، «احمق» و «قاطع رحم.» [1] .
اولی تو را به یک لقمه نان و حتی کمتر از آن می‏فروشد. دومی زمانی که به شدت به چیزی نیاز داری، تو را از آن محروم می‏کند. سومی مثل سراب در بیابان است، راه دور را به تو نزدیک می‏نمایاند و برعکس، راه نزدیک را دور. چهارمی می‏خواهد به تو سود برساند، ولی کاری می‏کند که به ضررت تمام می‏شود و پنجمی مورد لعنت خداست؛ چون خدا در سه جای قرآن، آن کسی را که با خویشاوندانش قطع رابطه کند ملعون شمرده است. [2] . از آن زمان سال‏های زیادی می‏گذرد و من تازه به عمق و معنای صحبت‏های امام سجاد علیه‏السلام پی برده‏ام.